Cancer is a disease affecting the lives of millions around the globe. In 2020, over 19 million primary cancer cases and about 10 million cancer-resulted deaths have been reported worldwide. Today, a quarter of the world's population resides in conflict-affected regions. Armed conflicts profoundly affect the healthcare system and cancer care in particular. Although healthcare personnel around the globe have mastered the main interventions for managing non-communicable diseases (NCD) in a stable setting, the treatment and monitoring of NCD patients in times of war is still challenging. The underlying reason for it is the lack of approved guidelines, a shift in priorities, and the unknown effectiveness of pre-planned strategies.

When it comes to cancer specifically, the destroyed infrastructure, shortage of medical personnel and essential medicines, and direct or indirect threat to the health and safety of people lead to the delayed diagnosis and treatment interruptions of pre-existing malignant neoplasms. The noncompliance with cancer screening in conflict regions creates additional disparities in the prevention and early detection of cancer. This results in longer diagnosis delay intervals, which, in turn, lead to negative treatment outcomes among potentially curable patients.

In addition, armed conflict leads to mass migration and displacement of the population. Usually, the migrants are not acquainted with the local health system and are not eligible to enroll in formal healthcare programs. Those with NCDs, and cancer, in particular, are usually left with no treatment opportunity.

In September 2020, despite the call of the UN Secretary-General to end any war on the globe and focus all resources on the fight against the COVID-19 pandemic, Azerbaijan launched a full-scale war against the Nagorno-Karabakh Republic (Artsakh). Armenia's health care system, hard hit by the COVID-19 pandemic, ran into another disaster caused by a shortage of blood products, thousands of wounded soldiers and civilians, hundreds of doctors who traveled to Artsakh and the border regions of Armenia to help those in need.

The field of oncology has not remained unaffected by this war. Many oncologists and nurses left the oncology departments and joined their colleagues in Artsakh, elective surgeries were canceled, and cancer foundations faced unprecedented financial shortfalls.

The 44-day war has taught us the importance of being prepared for disaster in Armenia and beyond.

This workshop aims to:
1. Raise awareness of cancer care issues in conflict-affected regions
2. Enhance the participants' comprehension of the burden of armed conflict on cancer care
3. Discuss ways to mitigate the impact of armed conflict on cancer patients and care providers
4. Build upon collaboration opportunities

We invite:
1. Medical professionals (including oncologists)
2. Medical Students
3. Health policymakers
4. Researchers
5. Journalists

Քաղցկեղը միլիոնավոր մարդկանց ճակատագրեր է փոխում: Ամբողջ աշխարհում տարեկան գրանցվում է շուրջ 19 միլիոն առաջնային քաղցկեղի դեպք և մոտ 10 միլիոն մահ՝ քաղցկեղի հետևանքով: Այսօր աշխարհի բնակչության մեկ քառորդն ապրում է պատերազմից տուժած շրջաններում։ Ապացուցված է որ, պատերազմը խորապես ազդում է առողջապահական համակարգի և հատկապես ուռուցքաբանության ոլորտի վրա: Թեև ամբողջ աշխարհում առողջապահական անձնակազմը յուրացրել է կայուն ժամանակներում ոչ վարակիչ հիվանդությունների կառավարման հիմնական մեխանիզները, պատերազմի ժամանակ այս հիվանդություններով տառապող պացիենտների բուժումն ու մոնիտորինգը մինչ օրս լի է խնդիրներով: Դրա հիմքում ընկած է հաստատված ուղեցույցների բացակայությունը, առաջնահերթությունների փոփոխությունը և նախապես մշակված ռազմավարությունների անհայտ արդյունավետությունը:

Պատերազմից տուժած բժշկական ենթակառուցվածքները, բժշկական անձնակազմի և քաղցկեղի դեղերի անհասանելիությունը և մարդկանց առողջությանն ու անվտանգությանն ուղղակի և անուղղակի սպառնալիքները հանգեցնում են չարորակ նորագոյացությունների ախտորոշման հետաձգմանը և բուժման ընդհատումների:

Պատերազմական շրջաններում քաղցկեղի սկրինինգային ծրագրերի անհասանելիությունը լրացուցիչ խոչընդոտներ է ստեղծում քաղցկեղի վաղ ախտորոշման համար: Վերջինս իր հերթին հանգեցնում է այլ հանգամանքներում բուժվող հիվանդների շրջանում բուժման ոչ բավարար արդյունքների:

Բացի այդ, պատերազմը հանգեցնում է զանգվածային միգրացիայի և բնակչության տեղահանման։ Տեղահանված բնակչությունը որպես կանոն ծանոթ չէ տեղական առողջապահական համակարգին և իրավասու չէ գրանցվելու առողջապահական պետական ծրագրերում: Նման իրավիճակներում բժշկական ծառայությունները հասանելի չեն քրոնիկ հիվանդություններ, հատկապես՝ քաղցկեղ ունեցող հիվանդներին։

2020 թվականի սեպտեմբերին, չնայած ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղարի աշխարհում պատերազմների դադարեցման և բոլոր ռեսուրսները COVID-19 համաճարակի դեմ պայքարի վրա կենտրոնացնելու կոչին, Ադրբեջանը լայնածավալ պատերազմ սկսեց Արցախի դեմ։ COVID-19-ի համաճարակից արդեն իսկ զգալիորեն տուժած Հայաստանի առողջապահական համակարգը բախվեց հերթական աղետի: Արյան բաղադրամասերի բացակայության, անհապաղ բժշկական օգնության կարիք ունեցող հազարավոր վիրավոր զինվորներ և խաղաղ բնակիչներ: Այս ամենին գումարած՝ հարյուրավոր բժիշկներ, որոնք վիրավորներին օգնություն տրամադրելու նպատակով, թողնելով իրենց առօրյա պարտականությունները մեկնել էին Արցախ և Հայաստանի սահմանամերձ շրջաններ:

Այս պատերազմից անմասն չմնաց նաև ուռուցքաբանության ոլորտը: Բազմաթիվ ուռուցքաբաններ և բուժքույրեր լքեցին ուռուցքաբանական բաժանմունքներն ու միացան Արցախում կյանքեր փրկող իրենց գործընկերներին, չեղարկվեցին պլանային վիրահատությունները, քաղցկեղի հիմնադրամներում սկսվեց ֆինանսական ճգնաժամ։

Արցախյան 44-օրյա պատերազմը սովորեցրեց աղետին պատրաստված լինելու կարևորությունը թե՛ Հայաստանում, թե՛ նրա սահմաններից դուրս։

Այս միջոցառման նպատակն է՝

1. Բարձրացնել պատերազմից տուժած շրջաններում առկա քաղցկեղի խնամքի խնդիրների վերաբերյալ իրազեկվածությունը
2. Ընդլայնել ուռուցքաբանության ոլորտի վրա պատերազմի բեռի վերաբերյալ գիտելիքները
3. Քննարկել քաղցկեղով հիվանդների և ուռուցքաբանության ոլորտի մասնագետների վրա պատերազմի ազդեցությունը մեղմելու ուղիները
4. Ընդլայնել համագործակցության շրջանակներ

Հրավիրում ենք .

1. Բուժաշխատողներ (այդ թվում՝ ուռուցքաբաններ)
2. Բժշկական համալսարանի ուսանողներ
3. Առողջապահական քաղաքականության մասնագետներ
4. Հետազոտողներ
5. Լրագրողներ

Рак - это болезнь, от которой страдают миллионы людей во всем мире. В 2020 году во всем мире было зарегистрировано более 19 миллионов первичных случаев рака и около 10 миллионов случаев смерти от рака. Сегодня четверть населения мира проживает в пострадавших от конфликтов регионах. Вооруженные конфликты сильно влияют на систему здравоохранения и, в частности, на лечение рака. Несмотря на то, что медицинские работники во всем мире овладели основными методами лечения неинфекционных заболеваний (НИЗ) в стабильных условиях, лечение и наблюдение за пациентами с НИЗ во время войны по-прежнему сопряжено с трудностями. Основной причиной этого является отсутствие утвержденных руководств, смещение приоритетов и неизвестная эффективность заранее спланированных стратегий.

Если говорить конкретно о раке, то разрушенная инфраструктура, нехватка медицинского персонала и основных лекарственных средств, прямая или косвенная угроза здоровью и безопасности людей приводят к запоздалой диагностике и перерывам в лечении ранее существовавших злокачественных новообразований. Несоблюдение проверок (скрининга) рака в регионах конфликта создает дополнительные различия в профилактике и раннем выявлении рака. Это приводит к задержкам в диагностике, что, в свою очередь, приводит к негативным результатам лечения у потенциально излечимых пациентов.

Кроме того, вооруженный конфликт приводит к массовой миграции и перемещению населения. Обычно мигранты не знакомы с местной системой здравоохранения и не имеют доступа к официальным программам здравоохранения. Люди с НИЗ и раком, в частности, обычно не имеют возможности лечиться.

В сентябре 2020 года, несмотря на призыв Генерального секретаря ООН прекратить любую войну на земном шаре и сосредоточить все ресурсы на борьбе с пандемией COVID-19, Азербайджан начал полномасштабную войну против Нагорно-Карабахской Республики (Арцах). Система здравоохранения Армении, сильно пострадавшая от пандемии COVID-19, столкнулась с ещё одной катастрофой, вызванной нехваткой препаратов крови, тысячами раненых солдат и мирных жителей, сотнями врачей, отправившихся в Арцах и приграничные районы Армении, чтобы помочь пострадавшим.

Область онкологии не осталась незатронутой этой войной. Многие онкологи и медсестры покинули онкологические отделения и присоединились к своим коллегам в Арцахе, плановые операции были отменены, а онкологические фонды столкнулись с беспрецедентным финансовым дефицитом.

44-дневная война научила нас тому, как важно быть готовым к катастрофе в Армении и за ее пределами.

Этот семинар направлен на:

1. Повышение осведомленности о проблемах лечения рака в пострадавших от конфликта регионах
2. Улучшение понимания участниками бремени вооруженного конфликта для лечения рака
3. Обсуждение способов смягчения последствий вооруженного конфликта для больных раком и медицинских работников
4. Рассмотрение возможностей сотрудничества в этой области

Мы приглашаем:

1. Медицинских работников (включая онкологов)
2. Студентов-медиков
3. Разработчиков политики в области здравоохранения
4. Научных работников
5. Журналистов